Καθώς μέτρα για την αντιμετώπιση του #COVId-19 απλώνονται με ρυθμούς ταχύτατους στην μια χώρα μετά την άλλη, μήπως είναι ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η κρίση είναι η ευκαιρία μας να αλλάξουμε πλαίσιο, τρόπο που βλέπουμε και βιώνουμε τα πράγματα? Να πάμε #απο_το_εγω_στο_εμεις. Και αυτό είναι ίσως η πραγματική πρόκληση! Γιατί?

Είναι γεγονός πως φοβόμαστε. Και βιολογικά, ο φόβος και το άγχος μάς κάνουν να εστιάζουμε στον εαυτό μας και στην δική μας επιβίωση. Έλα όμως που η επιβίωση αυτή την στιγμή απαιτεί άμεση αλλαγή εστίασης #απο_το_εγω_στο_εμεις.

Η νέα παγκόσμια απειλή μας κάνει να συνειδητοποιούμε την συνταρακτική αλήθεια της ομοιότητάς μας. Πόσο ενωμένοι από την φύση μας είμαστε χωρίς καμία διάκριση σε βιωτικό επίπεδο, εθνικότητα, φυλή ή φύλο.

Συγχρόνως, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως το να εστιάσουμε μόνο στο δικό μας συμφέρον θα φέρει πόνο και σε εμάς και στους άλλους. Αυτή η επιδημία μας προκαλεί να λειτουργήσουμε ως Εμεις για να επιβιώσουμε όλοι μαζί. Εδώ βρίσκεται η πρόκληση. Γιατί είναι δύσκολο να μην συναντήσεις τους φίλους σου για χάρη του ηλικιωμένου γείτονα όταν ο ήλιος λάμπει κι εσύ είσαι μια χαρά. Γιατί είναι άβολο να βρεις τρόπο να βολέψεις τα παιδιά χωρίς τους παπούδες τους όταν μέχρι τώρα ήταν το αποκούμπι σου. Γιατί είναι “χαζομάρα” να βρεις μπουκάλια με αντισηπτικό στο ράφι του super market και να πάρεις μόνο ενα γιατί αναγνωρίζεις πως για να είσαι κι εσύ υγιής πρέπει να προστατεύονται και οι άλλοι.

Και είναι εξίσου πρόκληση το να εστιάσουμε διαφορετικά. Να πάψει να μας σπάει τα νεύρα αυτός που δεν ακολουθεί αρκετά τους κανόνες, ο γονιός που έρχεται με τα παιδιά του να καθίσει δίπλα μας στο πάρκο, ο “ψυχαναγκαστικός” με τα μέτρα προσωπικής υγιεινής… Εδώ που τα λέμε, η ένταση κάπου είναι να εκτονωθεί.

Εκτός κι αν αποφασίσουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αλλάξουμε τρόπο που ζούμε την κατάσταση #απο_το_εγω_στο_εμεις. Ίσως να θέλουμε να δούμε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε η μόνη θεραπεία. Όσο κι αν αυτό που ζούμε είναι εντελώς απρόσμενο και περίεργο, πώς μπορεί κανείς να παραιτηθεί από την ανθρωπότητα? Μέτρα έκτακτου ανάγκης λοιπόν: Βαθιές ανάσες, γέλια, ένα ημερολόγιο ευγνομωσύνης… και το πιο σημαντικό, αλλάζουμε το πλαίσιο #απο_το_εγω_στο_εμεις.

Γιατί τελικά είμαστε η μόνη ανθρωπότητα που έχουμε.

Effie Kyrikakis

Leadership & Inspiration Coach/Mentor, MetaMathesis