Έχετε προσπαθήσει να μάθετε μια νέα γλώσσα; Θα χαρακτηρίζατε την διαδικασία εύκολη ή υπερβολικά απαιτητική; Σε τι άραγε οφείλεται το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι, παιδιά και ενήλικοι, φαίνεται να μαθαίνουν με πολύ μικρή προσπάθεια ενώ άλλοι αγωνίζονται για χρόνια με φτωχά αποτελέσματα;
Σαφώς, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που περιλαμβάνονται. Πρόσφατα μια φίλη, με ευχάριστη έκπληξη, ανέφερε τον πιο σημαντικό: “Το παιδί πωρώθηκε απίστευτα και έμαθε τόσο εύκολα! Αισθανόταν λες και μάθαινε τη μητρική του γλώσσα!
Ουσιαστικά αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μαθαίνεις σωστά: με πώρωση! Ο άνθρωπος γεννιέται εξοπλισμένος με την φυσική περιέργεια να μαθαίνει, την ενστικτώδη προδιάθεση να συνδέεται με άλλους ανθρώπους και την εξίσου αυτόματη τάση να αγαπά και να δίνεται με πάθος σε αυτό που τον ενδιαφέρει και τον επιβραβεύει.
Ο ανθρώπινος νους είναι μαγικά κατασκευασμένος για την αυτόματη μάθηση. H πείρα δείχνει ότι μαθαίνουμε γρήγορα, εύκολα και αβίαστα όταν…δεν ξέρουμε ότι μαθαίνουμε! Πόσο αυτόματα αρχίζει ένα παιδί να μιλά την μητρική του γλώσσα ακούγοντας στην αρχή, καταλαβαίνοντας χωρίς να μιλά ακόμη… απλά μιμούμενο το μοντέλο επικοινωνίας του περιβάλλοντος του. Κι αν ακόμη ψελλίζει μισές τις λέξεις ή μπερδεύει τους ήχους στην αρχή, οι δικοί του δεν αμφιβάλουν, συνεχίζουν να του μιλούν και να το ενθαρρύνουν γιατί ξέρουν πώς είναι απλά θέμα χρόνου…
Είμαστε προικισμένoι με μια καταπληκτική μηχανή μάθησης που λειτουργεί σε συγκεκριμένη τάση. Όλες οι πρόσφατες ανακαλύψεις των νευροεπιστημών συμφωνούν ότι όταν διδάσκεται με τον παραδοσιακό τρόπο, απομονωμένος και απομνημονεύοντας απλά, ο εγκέφαλος είναι σαν να τρέχει με ρεύμα 110V: υπολειτουργεί. Αυτό που τον ηλεκτρίζει, τον ενεργοποιεί και απογειώνει την μάθηση, το εγκεφαλικό ρεύμα 220V σαν να λέγαμε, είναι το να ανακαλύπτει και να δημιουργεί εμπειρίες.
Σχετικά με την γλωσσομάθεια, και όχι μόνο, οι έρευνες αποδεικνύουν ότι ο φυσικός τρόπος να μαθαίνεις μια γλώσσα είναι διαδρώντας με άλλους, ακούγοντας και επικοινωνώντας συνεχώς, «παίζοντας» και πειραματιζόμενος, κάνοντας λάθη και μαθαίνοντας από αυτά, μιμούμενος το μοντέλο όσο περισσότερων φυσικών ομιλητών είναι δυνατόν.
Αυτός είναι ο τρόπος που θα εξοπλίσει κάθε εκπαιδευόμενο στην γλώσσα, τόσο παιδιά όσο και ενήλικες, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ζωής στον 21ο αιώνα, ενός πολυπολιτισμικού εκπαιδευτικού και εργασιακού περιβάλλοντος που ήδη το απαιτεί.
